کتاب حاضر اهمیت و ضرورت امامت و ولایت را از دیدگاه قرآن و روایات مورد پژوهش قرار داده است. نگارنده نخست آیاتی از قرآن را که مسلمانان را به اتحاد فراخوانده است، از نظر خوانندگان گذرانده، سپس درباره فلسفه و هدف امامت از دیدگاه شیعه و دیگر فرق اسلامی بحث می کند. وی معتقد است هدایت و رستگاری پیوند عمیق و تنگاتنگی با امامت داشته و حفظ نظام اجتماعی، برقراری عدالت، پاسداری و احیای شریعت از وظایف لا ینفک امامت است. وی در مباحث بعدی درباره نظریه اجتماع و نظریه های اهل بیت علیهم السلام در قرآن پرداخته و با استناد به آیات متنوعی از قرآن، فضایل اهل بیت علیهم السلام را یادآور شده و در پایان به بررسی و طرح این پرسش که چرا نام اهل بیت علیهم السلام در قرآن نیامده است، پرداخته است. قرآن کریم از منبع اصلی و اساسی عموم مسلمانان در استنباط احکام و وظایف دینی و اصول اعتقادی است که مورد توجّه تمام افراد مسلمین از فرقه های مختلف اسلامی می باشد؛ کتابی که از هرگونه اشتباه در امان بوده و بیان برای مردم و تبیان هر چیزی است. از طرفی موضوع امامت و خلافت اسلامی و جانشینی بعد از پیامبر اکرم صلی الله علیه وآله و خصوصیات و صفات خلیفه از جمله موضوعاتی است در طول تاریخ اسلامی مورد اختلاف و نزاع بین مسلمانان بوده و به همین جهت منشأ پیدایش مذاهب مختلف اسلامی شده است. اختلافی که گاه به حدّی شدّت گرفته که منشأ درگیری و کشمکش های شدید و بعضاً منجرّ به خونریزی شده است. از آنجا که قرآن کریم کتاب بین المللی اسلامی است و مورد اتفاق و قبول عموم مسلمانان است لذا جا دارد به بحث و بررسی این موضوع مهم از قرآن پردازیم تا هرچه بیشتر وحدت و همبستگی اسلامی نزدیک تر شده و از تفرقه و نزاع بپرهیزیم و این تنها با بحث علمی به دور از تعصب و عناد صورت می پذیرد. برشی از کتاب: بی تردید تقوا حالتی نفسانی است که انسان را از انجام معصیت باز می دارد.حال اگر این حالت به نهایت درجه خود برسد او را عصمت می نامند، که حتی انسان را از فکر گناه باز می دارد…